Ks. Jan Wiśniewski w swojej monografii dotyczącej dekanatu miechowskiego (t. 2, s. 137–138) twierdził, że wzmianki „w dokumentach miejscowych” podają, iż Kościół istniał tu już w 1254 r., a w 1326 r. „Szymon (de Nasankowicz) był tu plebanem”. W latach 1325–1327 parafia Nasiechowice należała do dekanatu Pałecznica, potem do Wrocimowic. Nie wiadomo, co stało się z drewniana Świątynią – czy spłonęła, jak to często miało miejsce, czy też została zniszczona przez czas. Jedno jest pewne, że w połowie XV w. „stał w Nasiechowicach Kościół parafialny, murowany, pod wezwaniem Św. Wita”. Pod koniec XVIII w. Kościół wymagał gruntownego remontu. Niestety kapłan, który go podjął, zmarł, a po jego Śmierci przez dziesięć lat nie było proboszcza. I tak „Kościół nie wyrestaurowany doszedł do ruiny”. Dopiero w 1810 r. ks. Stanisław Korkoszyński, objąwszy probostwo w parafii, zajął się odnawianiem Świątyni. Ale biedna parafia nie mogła udźwignąć trudów jej renowacji. Proboszcz zatem „dach pokrył tymczasowo słomą i zrobił rodzaj kruchty przy wielkich drzwiach”. Po jego Śmierci budowla znów popadła w ruinę. Kościół zamknięto, a dziekan – ks. Marcinkowski, proboszcz z Niedźwiedzia – „przeniósł nabożeństwo do karczmy w 1839 r. zamienionej na kaplicę, w której odprawiano nabożeństwa przez lat cztery”. Kolejny proboszcz, ks. Powązka, „wzniósł sygnaturkę, Kościół gontem okrył i splantował cmentarz kościelny”. W 1885 r. Świątynię odrestaurowano; miejscowy dziedzic Cypryan Bzowski dał na ten cel kamienie i potrzebne fundusze. Ks. Zakowski zbudował nową zakrystię.